Complexity Fest 2024

Na het Nederlandse debuut van Plini in Patronaat op een door Complexity gepresenteerde show in 2016 is er altijd een band gebleven tussen organisatie en het gitaarfenomeen uit Sydney, Australië. Het werd daarom de hoogste tijd voor eindelijk een spot op Complexity Fest, nu het nog kon. De band weet op hun nieuwste wapenfeit in de vorm van EP ‘Mirage’ alle elementen samen te brengen die hen zo bijzonder maakt: grootse, verhalende melodieën en instrumentale composities met hints naar jazz en de kleurrijkheid van bijvoorbeeld anime. Combineer dit met innovatieve, digitale gitaartechnieken zoals te zien is aan de uitgebreide samenwerking met onder andere Neural DSP en Strandberg. Het belangrijkste blijft dat in de muziek nooit de ziel uit het oor verloren wordt; als wij denken aan ‘gitaarmuziek’ in de 21e eeuw, staat Plini aan de voorhoede.

Night Verses uit LA/USA gooide hoge ogen met hun eerste Nederlandse show op Complexity Fest 2020. Het instrumentale trio bestaande uit Aric Improta (bekend van o.a. Fever333 en YouTube), Nick DePirro en Reilly Herrera zou je in gemakzucht als ‘progressieve metal’ kunnen bestempelen, maar spacerock met een focus op ritmische lagen gecombineerd met opeenstapelende effectpedalen dekt de lading al meer. In mei verzorgt de band het voorprogramma van Tool in de Ziggo Dome, en in augustus komt de groep met langere set en nog glimmend tweeluik ‘Every Sound Has a Color in the Valley of Night’ op zak ons podium weer aan doen.

De experimentele metalband Sigh uit Japan zag het levenslicht in april 1990 en trok daarmee meteen de aandacht van onder andere Euronymous' Deathlike Productions met de toenmalig vooral op Noorse black metal geïnspireerde sound. Over de jaren en door de vele albums heen blijft de band zich echter door ontwikkelen met meer klassieke, avantgardistische elementen tot aan explicietere inmenging van Japanse folklore en instrumentatie. Je kunt de band gerust de veteranen van de line-up noemen, maar een band die zichzelf zó blijft uitdagen, verwelkomen wij met open armen. Het laatste wapenfeit 'Shikhi' uit 2022 is een voorbeeld van die uitdaging: een proggy, verhalende achtbaanrit die je na afloop verstomd achterlaat. De live show anno 2024 is vurig en theatraal vol verrassende wendingen en houd je continu op het puntje van je spreekwoordelijke stoel.

Kaito Winse uit Burkina Faso is een griot, een bewaarder en verteller van mondeling overgebrachte tradities en geschiedenis. Als zanger en multi-instrumentalist beheerst hij meerdere instrumenten en wisselt moeiteloos af tussen kalebas, boog, Fulani-fluit, kora en tama (een trommel waarmee je spraak kunt imiteren). Combineer dit met de onconventionele noise-punk sound van de Belgische gitarist Nico Gitto en de polyritmische salvo's van producer/drummer/dataïst Benjamin Chaval en hier staat een trio dat daadwerkelijk anno 2024 een compleet eigen muzikale wereld weet te presenteren. Het tweede album 'Talitakum', uitgebracht op 12 april op het gerenommeerde Glitterbeat Records is een waar visitekaartje geworden van de stijl waarmee de band de afgelopen paar jaren podia en festivals op de kop zette. Een waar 21e eeuwse mash-up die verleden en heden moeiteloos verbindt en waar elekronische bleeps en bloops hand in hand gaan met rituele, percussieve drones tot aan dissonante punk explosies. Afropunk futurisme? Iedere poging hier een label aan te hangen, doet het geheel geen eer aan, en daarom des te meer een band die de filosofie van Complexity uitdraagt en daar voorbijgaat.

Screamo band Frail Body uit Illinois/USA komt, nog in het kielzog van hun debuut op Roadburn Tilburg, naar Nederlandse bodem om alles spreekwoordelijk met de grond gelijk te maken. De band speelt hoekig, snel, hard harder hardst vol ongefilterde passie en rauwe emotie. En dan daar tussen het muzikale geweld door, schijnt toch soms het licht. Wapenfeit ‘A Brief Memoriam’, uitgebracht op liefhebbers-label ‘Deathwish Inc.’ Is een goede graadmeter voor hoe dit live kan uitpakken. Zakdoek mee in de pit.

Machukha (Oekraïens: "stiefmoeder") gebruikt elementen van post-black metal, donkere hardcore en punk. Hun debuutalbum, "Мочарi" [Mochari], wordt op 7 juni uitgebracht door het Gentse label Consouling Sounds (bekend van o.a. Amenra) en gaat over veerkracht. Het album onderzoekt het menselijk vermogen om wreedheden te weerstaan en dag na dag te blijven overleven. Natalya, die uitsluitend in haar moedertaal Oekraïens zingt, gebruikt haar stem als uitlaatklep voor oprechte angst. De lyrische en muzikale verhalen van de band weerspiegelen hun eigen (innerlijke) reis: jezelf toestaan pijn te omarmen en te leren hoe je deze los kunt laten, door je eraan over te geven. Een van de eerste live optredens van dit Berlijnse gezelschap vindt plaats op Complexity Fest 2024. Leden van de band omarmen een multidisciplinaire totaal-aanpak en waren eerder terug te zien in de live band van icoon Peaches tot in de organisatie van DIY festival BACK TO YOUTH in Oekraïne.

Op Complexity Fest komen vele sferen en gemoedstoestanden samen. Van bloedserieus naar het knotsgekke jongetje van de klas. Daar komt het mysterieuze Squid Pisser met hun eerste NL show om de hoek gluren; met hardcore als basis vliegen we in territoria waar Mike Patton trots op kan zijn. Tommy Meehan's strak gecontroleerde lawaai-aanval van regenboogkots (uit een gitaarversterker gespuugd via manische tovenarij op de pedalen en verfijnd vingerwerk), gecombineerd met het uiterst woeste drumwerk van Seth Carolina, versmelten tot een verzameling nummers die zijn gesmeed in een totaal opgefokte en sonisch chaotische storm van etter en slijm.

Na een verpletterende show in het voorprogramma van Ad Nauseam afgelopen maart in Patronaat, zijn wij verheugd een albumrelease show te mogen presenteren van Defacement. Oorspronkelijk begonnen in Libië als Deathcrush, verhuisde de band naar Nederland, voordat ze hun naam veranderden in Defacement. In 2019 brachten ze hun eerste album Deviant uit op Total Dissonance Worship, wat ons betreft hét liefhebberslabel voor dit schurende, dissonante werk. In 2021 brachten ze hun tweede album uit, getiteld Defacement, op het ‘I,voidhanger’ label, waarin een mix van death/black metal, melancholie en de sound van de afgrond in een krappe 37 minuten voorbijvliegt. Het nieuwste album komt deze zomer uit via Unorthodox Emanations waarbij Total Dissonance Worship de vinyl distributie in Noord Amerika zal aansturen. De eerdere teaser afgelopen maart belooft etherische kosmische deathmetal verpakt in lange, droomachtige, verhalende composities op extreme snelheid. Blastbeats? Check.

Sinds de release van zijn eerste demo's in 2011 heeft percussionist, geluidsmanipulator en beeldend kunstenaar NAH zijn eigen dynamische synthese ontwikkeld van textured noise en genre-verpletterende percussieve ritmes met stevige wortels geplant in DIY-punk, noise, avant-jazz, elektronische muziek en de rusteloosheid van hiphop. Live treedt hij op met weinig meer dan een drumstel en verschillende samplers en kanaliseert hij een hectische energie die balanceert op de rand van sonische vijandigheid en speelse chaos. De afgelopen jaren heeft hij niet alleen zijn eigen werk geproduceerd, maar ook samengewerkt met acts als Moor Mother, Igor Cavalera, Cities Aviv en nog veel meer. Ook het album 'Totally Recalled' van afgelopen maart 2024 laat een ware beat/sampledokter aan het werk horen met soms stiekem een ingetogen kant van zijn karakter. Live gaan echter de voeten weer van de vloer en druipt het zweet gegarandeerd van het plafond.